Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łęczycy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 28 grudnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Łęczycy, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Wysoczyński

Protokolant: st. sek. sąd. Aneta Kuleczka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2023 r. w Ł.

w sprawie z powództwa Ł. M.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 39.000 ( trzydzieści dziewięć tysięcy złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 lipca 2021 roku do dnia zapłaty, oraz kwotę 4.526,73 zł. ( cztery tysiące pięćset dwadzieścia sześć złotych 73/100 ) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  obciąża i nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łęczycy tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych:

a)  od powoda kwotę 62,86 zł. ( sześćdziesiąt dwa złote 86/100 );

b)  od pozwanego kwotę 169,98 zł. ( sto sześćdziesiąt dziewięć złotych 98/100);

4.  nakazuje zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łęczycy kwotę 356,72 zł. ( trzysta pięćdziesiąt sześć złotych 72/100) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki uiszczonej przez pozwanego na poczet dowodu z opinii biegłego dokument nr. (...).

Sędzia Wojciech Wysoczyński

Sygnatura akt I C 270/22

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 5 października 2022 roku, powód Ł. M., reprezentowany przez zawodowego - pełnomocnika adwokata, wniósł o zasądzenie od pozwanego C. T..U. S.A. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda kwoty 54.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 lipca 2021 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzone roszczenie stanowią koszty naprawy pojazdu V. (...) nr. rej. (...), które pozwany winien pokryć jako ubezpieczyciel w ramach umowy ubezpieczenia AC. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych /pozew k. 3-7/.

Pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – radcę prawnego wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. Strona pozwana kwestionowała żądanie pozwu co do zasady i wysokości / odpowiedź na pozew k. 29 -31/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód Ł. M. zawarł z pozwanym C. T..U. S.A. (...) z siedzibą w W. w umowę ubezpieczenia Autocasco pojazdu marki V. (...) typ polisy (...) numer (...) - Taryfa (...) z okresem ubezpieczenia od dnia 6 października 2020 roku do dnia 5 października 2021 roku.

Zakres ubezpieczenia Autocasco obejmował stałą sumę ubezpieczenia w wysokości 69.000 złotych brutto, sposób likwidacji szkody został określony jako „serwisowy”. Wartość pojazdu w dniu ubezpieczenia określono na podstawie systemu INFO - EKSPERT / bezsporne, polisa k. 9/.

W dniu 20 czerwca 2021 roku, w godzinach wieczornych, powód kierował pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...), poruszając się drogą leśną w okolicach miejscowości S.. Podczas jazdy przez las, na drogę, z lewej strony pojazdu wyskoczyła sarna. W celu uniknięcia zderzenia, powód odbił kierownicą w prawo, a w konsekwencji samochód kołami wjechał na pobocze, a następnie otarł się o jedno drzewo i uderzył w drugie drzewo. Po zdarzeniu powód wezwał na miejsce zdarzenia pomoc drogową, która po przyjeździe wykonała dokumentację fotograficzną pojazdu, a następnie odholowała uszkodzony pojazd / zeznania powoda rozprawa z dnia 21.12.2023 roku 00:02:28/.

W dniu 21 czerwca 2021 roku, powód zawiadomił pozwanego o szkodzie z dnia 20 czerwca 2021 roku. W tym samym dniu pozwany potwierdził otrzymanie zawiadomienia o szkodzie /pismo k. 11/.

W dniu 29 lipca 2021 roku, pozwany odmówił wypłaty odszkodowania, albowiem postępowanie wyjaśniające nie potwierdziło bezsprzecznie zaistnienia zdarzenia / pismo k. 14/.

W dniu 5 grudnia 2021 roku, Prokuratura Rejonowa we Włocławku umorzyła dochodzenie w sprawie usiłowania w dniu 20 czerwca 2020 roku, wyłudzenia odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia AC o nr (...) zawartej z (...) S.A. V. (...) przez Ł. M., stanowiące podstawę do wypłaty nienależnego odszkodowania w kwocie 32.000 zł poprzez celowe doprowadzenie do zdarzenia drogowego zaistniałego w dniu 20 czerwca 2021r. o godz. 22:00 w miejscowości S. gm. C. skutkującego uszkodzeniem pojazdu V. (...) o nr rej. (...), będącego podstawą do wypłaty takiego odszkodowania, działając na szkodę (...) S.A. V. (...), tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 298 § 1 k.k. - wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa, na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. / postanowienie k. 55-57/.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 5 OWU zatwierdzonych przez Zarząd (...).U. S.A. (...) z siedzibą w W., ubezpieczeniem nie są objęte szkody wyrządzone umyślnie przez Ubezpieczającego, Ubezpieczonego lub osobę, z którą Ubezpieczający lub Ubezpieczony pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym, oraz szkody wyrządzone na skutek rażącego niedbalstwa Ubezpieczającego lub Ubezpieczonego, chyba że zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności.

Jak stanowi § 2 ust. 6 Rozdziału II OWU AC zatwierdzonych przez Zarząd (...).U. S.A.

V. (...) z siedzibą w W. Ubezpieczenie można zawrzeć w opcji, w

której przyjmuje się, że przez cały okres ubezpieczenia wartość rynkowa pojazdu jest równa

sumie ubezpieczenia aktualnej na datę powstania szkody („Stała suma ubezpieczenia”).

Stosownie do treści Rozdziału II § 5 OWU AC za szkodę całkowitą uznaje się utratę pojazdu

oraz uszkodzenie pojazdu, jeśli koszty naprawy przekraczają:

1) 70% wartości rynkowej pojazdu w dniu powstania szkody, jeśli jest równa sumie ubezpieczenia albo jest od niej niższa,

2) 70% sumy ubezpieczenia, jeśli wartość rynkowa pojazdu w dniu powstania szkody jest wyższa od sumy ubezpieczenia.

Wartością rynkową pojazdu, o której mowa w ust. 1, jest wartość pojazdu określona przez (...) na podstawie notowań rynkowych dotyczących pojazdu danej marki, typu i roku produkcji z uwzględnieniem wyposażenia podstawowego, przebiegu, stanu technicznego i okresu eksploatacji. Przy określaniu wartości rynkowej bierze się pod uwagę notowania rynkowe wg systemów eksperckich Info-Ekspert, EUROTAX, DAT. W razie braku takich notowań rynkowych, (...) bierze pod uwagę średnią wartość rynkową pojazdów podobnego typu i roku produkcji, co ubezpieczany pojazd. W przypadku pojazdu fabrycznie nowego, będącego samochodem osobowym lub wyprodukowanym w nadwoziu samochodu osobowego, przez pierwsze 6 miesięcy okresu ubezpieczenia, oraz w przypadku zawarcia umowy w opcji „Stała suma ubezpieczenia”, przez cały okres ubezpieczenia, przyjmuje się, że wartość rynkowa, o której mowa w ust. 1, jest równa sumie ubezpieczenia aktualnej na datę powstania szkody tj. przy uwzględnieniu wcześniejszych wypłat odszkodowań oraz wcześniej dokonanych podwyższeń sumy ubezpieczenia, zgodnie z § 2 ust. 4 zd. 2.

3. Sposób wyliczania kosztów naprawy, o których mowa w ust. 1, ustala się w zależności od wariantu ubezpieczenia, zgodnie z poniższymi zasadami: w wariancie serwisowym bierze się pod uwagę koszt robocizny ustalony w oparciu o technologiczne czasy napraw określone przez producenta pojazdu i ujęte w systemie eksperckim AUDATEX, EUROTAX lub DAT oraz średnią stawkę za 1 roboczogodzinę naprawy, wyliczoną ze stawek stosowanych przez autoryzowane stacje obsługi na terenie miejsca rejestracji pojazdu, a w przypadku pojazdów będących przedmiotem umowy leasingu – na terenie miejsca zamieszkania (lub siedziby) leasingobiorcy podanego przy zawieraniu umowy na potrzeby ustalenia wysokości składki ubezpieczeniowej. Bierze się też pod uwagę koszt oryginalnych części zamiennych określony w systemie eksperckim AUDATEX, EUROTAX lub DAT. Koszt ten brany jest pod uwagę w kwocie nie wyższej niż koszt oryginalnych części zamiennych wynikający z wysokości cen zalecanych przez producenta lub importera pojazdów danej marki do stosowania przez autoryzowane stacje obsługi.

Suma odszkodowania jest równa wartości rynkowej pojazdu w dniu powstania szkody pomniejszonej o wartość pozostałości, jednak nie więcej niż suma ubezpieczenia. Wartość pozostałości stanowi ich wartość handlowa, ustalona przy uwzględnieniu rozmiaru uszkodzeń

i stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub poszczególnych części na podstawie danych zawartych w systemach eksperckich Info-Ekspert, EUROTAX, DAT lub w oparciu o ceny transakcyjne. ( § 5 ust. 4 OWU AC płyta CD k.33/.

Po analizie akt sprawy I C 270/22- w tym znajdujących się w nich niektórych dokumentów z

akt szkody likwidowanej przez pozwanego nr (...), można stwierdzić, że:

- z materiału dowodowego (w tym fotografii z miejsca zdarzenia sporządzonych przez pracownika firmy pomocy drogowej, która zabierała z tego miejsca przedmiotowy pojazd, których daty czynności holowania nikt nie kwestionował) poddanego analizie wynika, że możliwym było aby w miejscu skąd był zabrany samochód V. (...) nr rej. (...) na drogę (spomiędzy drzew) wybiegło jak twierdzi kierujący tym pojazdem zwierzę co skutkowało przez tego kierującego wykonywaniem manewrów obronnych (odchyleniem toru jazdy),

- w związku z faktem, że oficjalny importer firmy (...) wskazał, że nie potwierdza wyników odczytu „danych z systemów elektronicznych'' przedmiotowego pojazdu przy użyciu urządzeń jakie wykorzystała na zlecenie pozwanego firma zewnętrzna (podobnie nie uznają takich wyników badań inni wiodący producenci pojazdów), uwzględniając opracowania specjalistyczne z których wynika, że taki odczyt może budzić „wątpliwości interpretacyjne" a także chociażby brak badań organoleptycznych elementów systemu SRS (poduszek gazowych), których „niesprawność" miała wynikać z badań ww podmiotu (przy ewidentnych dowodach z miejsca zdarzenia wynikających z dokumentacji fotograficznej sporządzonej przez firmę wykonującą usługę holowania pojazdu z miejsca zdarzenia oraz po analizie wcześniejszych szkód gdzie uszkodzony był ten pojazd) istnieją uzasadnione wątpliwości, że ww „odczyt" może stanowić dowód kategoryczny na brak zaistnienia zdarzenia w dniu, sposób i okolicznościach wskazanych w zgłoszeniu szkody;

- z akt sprawy nie wynika kategorycznie aby odchylenie toru jazdy samochodu V. i inne manewry miały w świetle praktyki kierowania pojazdami cechy działania celowego (zmiany prędkości pojazdu - również po wjeździe w rejon miejsca gdzie wokół jezdni są drzewa, w nocy).

- uwzględniając treść zgłoszenia szkody pozwanemu przez powoda (w tym wyłączenie pokrywy silnika jako nie związanego z przedmiotową szkodą) zakres uszkodzeń przedmiotowego pojazdu wskazuje, że uszkodzenia te mogły powstać w dniu 20 czerwca 2021 r ok. godz. 22:00, w sposób i okolicznościach wskazywanych w ogłoszeniu szkody pozwanemu / opinia biegłego z zakresu analizy i rekonstrukcji wypadków drogowych k. 79-104/.

Zgodnie z OWU AC w wariancie serwisowym weryfikacja czy w pojeździe nastąpiła szkoda całkowita wymaga wyliczenia kosztów naprawy w oparciu o średnią stawkę stosowaną przez ASO z terenu zamieszkania poszkodowanego i ceny oryginalnych części zamiennych sugerowane przez generalnego importera w handlu detalicznym. Koszty naprawy wyznacza się przy użyciu jednego z systemów : Audatex, Eurotax, DAT. Analiza kosztorysu wykonanego przez pozwanego w aktach szkody do weryfikacji, czy w pojeździe nastąpiła szkoda całkowita wskazuje, że nie ujęto wszystkich czynności wymaganych do naprawy pojazdu i zaniżono stawkę za 1 rbg.

W związku z powyższym wykonano kosztorys zgodny z prawidłową technologią naprawy i przy średniej stawce dla zakładów ASO. Stawka ta wynosiła 190,- zł netto za 1 rbg.

Koszt naprawy pojazdu do weryfikacji czy w pojeździe wystąpiła szkoda całkowita wynosił 62.971,25,-zł brutto. Ponieważ ubezpieczenie zawarte było z klauzulą stałej sumy ubezpieczenia 69.000,- zł brutto to 70% tej wartości stanowi 48.300,- zł. W związku z powyższym wyliczony powyżej koszt naprawy przewyższa 70% wartości pojazdu, w pojeździe wystąpiła szkoda całkowita.

W wyniku przeprowadzonych obliczeń stwierdzono, że wartość pojazdu dzień szkody wynosiła 30000,- zł a wysokość szkody całkowitej 39000,- zł./ opinia biegłego k. 135-156/.

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie powołanego powyżej materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów, których prawdziwość nie została zakwestionowana przez strony postępowania, zeznań powoda, oraz opinii biegłych sądowych.

Sąd uznał za rzetelne, bezstronne i rzeczowe opinie biegłych, którzy na zlecenie Sądu wydawali opinie w przedmiotowej sprawie. Opinie zostały sporządzone zgodnie z zakreślonymi tezami dowodowymi, w oparciu o wnikliwą analizę akt sprawy i własną wiedzę biegłych. Opinie są jasne, spójne, nie zawierają wewnętrznych sprzeczności, odpowiadają w sposób jednoznaczny i logiczny na postawione w tezie dowodowej pytania, a nadto zostały sporządzona przez osoby o niezbędnych do tego kwalifikacjach. Co istotne, po złożeniu przez biegłych pisemnych opinii, pełnomocnicy stron nie wnosił ani o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych ani też o zobowiązanie biegłych do złożenia opinii uzupełniającej akceptując tym samym zaprezentowane w opiniach wnioski.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w części.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z § 2 pkt 1 wskazanego przepisu świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Stosownie do art. 821 k.c. przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu.

Rozważania w tej kwestii zacząć należy od konstatacji, iż umowa ubezpieczenia AC jest w odróżnienia od ubezpieczenia OC umową dobrowolną. Co za tym idzie „strony umowy ubezpieczenia mogą więc, w granicach wyznaczonych treścią normy wynikającej z art. 805 k.c., uzgodnić, zaistnienie jakiego zdarzenia będzie rodziło po stronie ubezpieczyciela obowiązek wypłaty odszkodowania” (Wyrok SN z 13.05.2021 r., IV CSKP 45/21, OSNC 2022, nr 2, poz. 18). Podobnie należy ocenić kwestię sposobu ustalania wysokości odszkodowania, która kształtowana jest przez postanowienia umowne i zależy m.in. od przyjętego wariantu ubezpieczenia.

W przedmiotowej sprawie wysokość odszkodowania kształtowana była na zasadach określonych w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia, które zgodnie z oświadczeniem zawartym wraz z polisą stanowiły część łączącej strony umowy ubezpieczenia (art. 384 § 1 k.c.).

Zgodnie z treścią § 2 ust. 5 OWU zatwierdzonych przez Zarząd (...).U. S.A. (...) z siedzibą w W. Ubezpieczeniem nie są objęte szkody wyrządzone umyślnie przez Ubezpieczającego, Ubezpieczonego lub osobę, z którą Ubezpieczający lub Ubezpieczony pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym, oraz szkody wyrządzone na skutek rażącego niedbalstwa Ubezpieczającego lub Ubezpieczonego, chyba że zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności.

Pozwany kwestionował przebieg zdarzenia, które miało wywołać szkodę, a co za tym idzie związek przyczynowo – skutkowy między szkodą, a wskazanym zdarzeniem.

Wskazane stanowisko pozwanej nie mogło jednak zostać uwzględnione. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe nie wykazało, aby szkoda została wyrządzona w sposób umyślny przez powoda, co w konsekwencji zwalniałoby pozwanego od wypłaty odszkodowania.

W ocenie Sądu powód wykazał, że doszło do zdarzenia szkodzącego w postaci zdarzenia komunikacyjnego z dnia 20 czerwca 2021 r., za które odpowiedzialność ponosi pozwany.

W tym zakresie powód przedstawił dowody w postaci powypadkowej dokumentacji fotograficznej, oraz zeznań samego powoda.

Przedmiotowych dowodów nie deprecjonują wnioski płynące z opinii biegłego ds. rekonstrukcji wypadków drogowych który wskazał, że można stwierdzić, że z materiału dowodowego (w tym fotografii z miejsca zdarzenia sporządzonych przez pracownika firmy pomocy drogowej, która zabierała z tego miejsca przedmiotowy pojazd, których daty czynności holowania nikt nie kwestionował) poddanego analizie wynika, że możliwym było aby w miejscu skąd był zabrany samochód V. (...) nr rej. (...) na drogę (spomiędzy drzew) wybiegło jak twierdzi kierujący tym pojazdem zwierzę co skutkowało przez tego kierującego wykonywaniem manewrów obronnych (odchyleniem toru jazdy).

W związku z faktem, że oficjalny importer firmy (...) wskazał, że nie potwierdza wyników odczytu „danych z systemów elektronicznych'' przedmiotowego pojazdu przy użyciu urządzeń jakie wykorzystała na zlecenie pozwanego firma zewnętrzna (podobnie nie uznają takich wyników badań inni wiodący producenci pojazdów), uwzględniając opracowania specjalistyczne z których wynika, że taki odczyt może budzić „wątpliwości interpretacyjne" a także chociażby brak badań organoleptycznych elementów systemu SRS (poduszek gazowych), których „niesprawność" miała wynikać z badań ww podmiotu (przy ewidentnych dowodach z miejsca zdarzenia wynikających z dokumentacji fotograficznej sporządzonej przez firmę wykonującą usługę holowania pojazdu z miejsca zdarzenia oraz po analizie wcześniejszych szkód gdzie uszkodzony był ten pojazd) istnieją uzasadnione wątpliwości, że ww „odczyt" może stanowić dowód kategoryczny na nie zaistnienie zdarzenia w dniu, sposób i okolicznościach wskazanych w zgłoszeniu szkody.

Z akt sprawy nie wynika kategorycznie aby odchylenie toru jazdy samochodu V. i inne manewry miały w świetle praktyki kierowania pojazdami cechy działania celowego (zmiany prędkości pojazdu- również po wjeździe w rejon miejsca gdzie wokół jezdni są drzewa, w nocy). Uwzględniając treść zgłoszenia szkody pozwanemu przez powoda (w tym wyłączenie pokrywy silnika jako nie związanego z przedmiotową szkodą) zakres uszkodzeń przedmiotowego pojazdu wskazuje, że uszkodzenia te mogły powstać w dniu 20 czerwca 2021 r ok. godz. 22:00, w sposób i okolicznościach wskazywanych w ogłoszeniu szkody pozwanemu.

Co więcej, w dniu 5 grudnia 2021 roku, Prokuratura Rejonowa we Włocławku umorzyła dochodzenie w sprawie usiłowania w dniu 20 czerwca 2020 roku, wyłudzenia odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia AC o nr (...) zawartej z (...) S.A. V. (...) przez Ł. M., stanowiące podstawę do wypłaty nienależnego odszkodowania w kwocie 32.000 zł poprzez celowe doprowadzenie do zdarzenia drogowego zaistniałego w dniu 20 czerwca 2021r. o godz. 22:00 w miejscowości S. gm. C. skutkującego uszkodzeniem pojazdu V. (...) o nr rej. (...), będącego podstawą do wypłaty takiego odszkodowania, działając na szkodę (...) S.A. V. (...), tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 298 § 1 k.k. - wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa, na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.

Powód uczynił więc zadość spoczywającemu na nim w myśl art. 6 k.c. ciężarowi dowodowemu.

Mając na uwadze powyższe, należało przyjąć że powód wykazał przebieg zdarzenia które wywołało szkodę oraz związek między tym zdarzeniem, a doznaną szkodą. Tym samym spełnione są wszystkie przesłanki odpowiedzialności ubezpieczyciela, roszczenie główne okazało się więc wykazane co do zasady.

W dalszej kolejności należało ocenić zgłoszone roszczenia co do wysokości.

Zgodnie ze wskazanymi OWU, suma odszkodowania jest równa wartości rynkowej pojazdu w dniu powstania szkody pomniejszonej o wartość pozostałości, jednak nie więcej niż suma ubezpieczenia. Wartość pozostałości stanowi ich wartość handlowa, ustalona przy uwzględnieniu rozmiaru uszkodzeń i stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub poszczególnych części na podstawie danych zawartych w systemach eksperckich Info-Ekspert, EUROTAX, DAT lub w oparciu o ceny transakcyjne. ( § 5 ust. 4 OWU AC ).

Poza sporem pozostawał fakt, że szkoda miała charakter szkody całkowitej w rozumieniu OWU AC zatwierdzonych przez Zarząd (...).U. S.A. (...) z siedzibą w W..

W przedmiotowej sprawie istota problemu sprowadzała się do ustalenia wartości pojazdu po wystąpieniu szkody, albowiem ubezpieczenie zawarte było z klauzulą stałej sumy ubezpieczenia 69.000,- zł brutto.

Przeprowadzony dowód z opinii biegłego doprowadził do ustalenia, że mając na uwadze zapisy OWU AC wartość pojazdu w dzień szkody wynosiła 30.000 zł a wysokość szkody całkowitej 39.000 - złotych. Kwota należna powodowi stanowiła więc różnicę między wartością rynkowa pojazdu 69.000 zł. a kwotę 30.000 zł. ( ustalona przez biegłego wartość pozostałości ).

W ten sposób określono wartość szkody, do której pokrycia pozwany był zgodnie z zawartą umową i w myśl art. 805 § 1 k.c. zobowiązany.

W tym zakresie powództwo było więc zasadne / pkt. 1 wyroku /, w pozostałym zaś podlegało oddaleniu jako nieudowodnione / pkt. 2 wyroku/.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeczono zgodnie z art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 i 2 k.c.. Początkowy termin naliczania odsetek ustawowych od kwoty dochodzonej pozwem nie był przez pozwanego kwestionowany. Jak ustalono, w dniu 21 czerwca 2021 roku, powód zawiadomił pozwanego o szkodzie z dnia 20 czerwca 2021 roku. W tym samym dniu pozwany potwierdził otrzymanie zawiadomienia o szkodzie. Mając na uwadze powyższe, oraz treść art. 321 k.p.c.. o odsetkach orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do art. 100 k.p.c., kierując się zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu.

Poniesione przez powoda koszty wyniosły 8.917 zł (opłata od pozwu – 2700 zł, koszty pełnomocnika 5417 zł, koszty zaliczka na opinię biegłego 800 zł), zaś koszty poniesione przez pozwanego 7.343,28 zł (zaliczki na opinię biegłego w kwocie 1943,28 zł, koszty pełnomocnika 5.400 zł). Łącznie więc koszty procesu wyniosły 16.260,28 zł.

Powód przegrał proces w 27%. Powinien więc ponieść koszty procesu w kwocie 4.390,27 zł (16.260,28 zł x 27 %). Na rzecz powoda należało zasądzić różnicę między wskazaną kwotą a wartością rzeczywiście poniesionych przez niego kosztów, tj. kwotę 4.526,73 zł, co uczyniono w punkcie 1 wyroku. O odsetkach od kosztów orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 ¹ kpc zgodnie z którym od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Nieuiszczone koszty sądowe wyniosły łącznie 232,85 złotych. Kosztami pokrytymi ze środków Skarbu Państwa należało stosownie do art. 113 ust. 1 i 2 UKSC w zw. z art. 83 ust. 1 i 2 UKSC w zw. z art. 100 kpc obciążyć strony proporcjonalnie do stosunku, w jakim uległy w procesie. Na pozwanego nałożono obowiązek zwrotu kwoty 169.98 zł, a więc 73% łącznej sumy (punkt 3b wyroku), zaś na powoda 62,86 zł, a więc 27% sumy (punkt 3a wyroku).

O zwrocie zaliczki z puntu 4 wyroku orzeczono na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Sędzia Wojciech Wysoczyński