Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łęczycy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 24 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Łęczycy, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Wojciech Wysoczyński

Protokolant: sek. sąd. Katarzyna Retkowska

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016 roku, w Ł., na rozprawie,

sprawy z powództwa W. K.

przeciwko Polskiemu Związkowi Łowieckiemu w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od W. K. na rzecz Polskiego Związku Łowieckiego z siedzibą w W. kwotę 2.434 zł. / dwa tysiące czterysta trzydzieści cztery złote / tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  obciąża i nakazuje pobrać od W. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łęczycy kwotę 796,84 zł (słownie: siedemset dziewięćdziesiąt sześć złotych 84/100 ) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygnatura akt I C 180/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 31 lipca 2014 roku, powód W. K. – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika adwokata wniósł o zasądzenie od pozwanego Polskiego Związku Łowieckiego Ośrodka (...) z siedzibą w O. kwoty 16.633,00 złotych tytułem odszkodowania za szkody wyrządzone w uprawach powoda przez dziki wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty oraz koszami kosztami procesu według norm przepisanych / pozew k. 2-4/.

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – radcę prawnego wniósł w pierwszej kolejności o odrzucenie pozwu, zaś w dalszej kolejności oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych /odpowiedź na pozew k. 60-63/.

Na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 roku, pełnomocnika powoda sprecyzował oznaczenie strony pozwanej wskazując, że pozwanym w sprawie jest Polski Związek Łowiecki z siedzibą w W. / protokół k. 78/.

Postanowieniem z dnia 15 maja 2015 roku, Sąd Rejonowy w Łęczycy pominął czynność procesową – złożenie odpowiedzi na pozew, w dniu 6 lutego 2015 roku przez radcę prawnego M. P., albowiem w wyznaczonym przez Sąd terminie, pełnomocnik nie wykazał, że osoba która udzieliła mu pełnomocnictwa jest uprawiona do reprezentowania Polskiego Związku Łowieckiego z siedzibą w W. / postanowienie k. 89/.

W odpowiedzi na pozew z dnia 15 czerwca 2015 roku, pozwany Polski Związek Łowiecki z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych /odpowiedź na pozew k. 96-97/.

W toku dalszego postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowisko w sprawie / protokół z dnia 11.10.2016 r. 00:00:57 /.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód W. K. jest rolnikiem. Powód prowadzi gospodarstwo rolne w miejscowości R. gmina P. użytkując nieruchomości oznaczone w ewidencji gruntów jako działki: (...), (...),(...),(...),(...),(...) (...), (...), (...),(...),(...),(...),(...),(...),(...) o powierzchni 58,75 ha, oraz w miejscowości A. Gmina P. użytkując nieruchomości oznaczone w ewidencji gruntów jako działki:(...),(...),(...),(...) o łącznej powierzchni 12,43 ha /bezsporne, odpisy kw oraz kserokopie wypisów z ewidencji gruntów k. 8-24/.

Pola powoda włączone zostały do obwodu łowieckiego, którego zarządcą w 2013 roku był Polski Związek Łowiecki w W. - Ośrodek (...) z siedzibą w O. / bezsporne /.

W 2013 roku na pola użytkowane przez powoda wychodziły wolno żyjące dziki niszcząc uprawy powoda, głównie zasianą przez powoda kukurydzę / bezsporne /.

W dniu 29 maja 2013 roku, powód zgłosił pozwanemu wystąpienie szkody łowieckiej w kukurydzy / szkoda k.25/.

W dniu 10 czerwca 2013 roku, B. K. wraz z udziałem powoda dokonał oględzin zniszczeń dokonanych przez dziki. Wówczas na powoda dokonujący oględzin stwierdzili „znaczne uszkodzenia roślin z uwagi na obecność wody opadowej” / k.27/.

Kolejne oględziny odbyły się w dniu 28 października 2013 roku. Wówczas z uwagi na rozbieżność co do oceny zniszczeń zdecydowano na oszacowanie szkód z udziałem komisji /protokół oględzin k. 29/.

Termin szacowania szkody ustalono na dzień 30 października 2013 roku. O przedmiotowym terminie powód został powiadomiony / bezsporne/.

Ostateczne szacowanie szkody odbyło się w dniu 30 października 2013 roku. W oględzinach udział wzięli: powód wraz ze swoim pełnomocnikiem, oraz B. K., J. Ł., P. A. i A. A. / protokół k. 29 -25/.

Dokonujący oględzin rzeczoznawca – J. Ł. poinformował obecnych że wartość szkody ustalona będzie przy pomocy metody statystycznej, na podstawie prób wytycznych losowo, metodą „po przekątnej” na odcinkach o długości 50 metrów / zez. św. J. Ł. k. 123v/.

Przy szacowaniu obecny był również przedstawiciel Izby Rolniczej – A. Ś.. Przedstawiciel Izby Rolniczej nie kwestionował przyjętej metody wyliczeń uznając ją za właściwą / zez. św. A. Ś. protokół rozprawy z dnia 11.X. 2016 r. 00:16:05/.

Początkowo powód aktywnie uczestniczył w oględzinach. Następnie jednak oddalił się z miejsca oględzin z uwagi na to, że kwestionował przyjęty sposób oględzin oraz metodę wyliczeń szkody / bezsporne, zez. powoda protokół rozprawy z dnia 11.X. 2016 r. 00:26:06/.

Powód powziął wątpliwości co do adekwatności ustalonej kwoty i zlecił wykonanie opinii rzeczoznawcy A. S. (1), który określił wartość uszkodzonych przez dzięki w 2013 roku w uprawie kukurydzy w nieruchomości R. Gmina P. – stanowiącą własność powoda na kwotę 20.965 złotych /opinia k. 34-45/.

Pozwany w dniu 29 listopada 2013 roku, przekazał powodowi kwotę 4.332 złote /bezsporne, pismo k. 46 /.

W dniu 7 stycznia 2014 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 16.333 złotych / pismo k. 51/.

Pozwany odmówił spełnienia świadczenia / bezsporne, pismo k. 52/.

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się na powołanych wyżej dowodach, w postaci dokumentów, zeznań świadków, zeznań stron, nadto uwzględnił okoliczności bezsporne, niekwestionowane przez strony które nie budziły wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Zaznaczyć należy, że kluczowe okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy były pomiędzy stronami bezsporne.

Na podstawie art. 130 ⁴ § 5 k.p.c. sąd pominął czynność połączoną z wydatkami – dowód z opinii biegłego rolnika dopuszczony na rozprawie w dniu 19.X.2016 roku, na okoliczność określenia wartości szkód w plonie kukurydzy dokonanych przez dziki w roku 2013 na nieruchomości należących do powoda w miejscowościach R. i A. /protokół rozprawy z dnia 11.X. 2016 r. 00:42:24/. Decydując się na przedmiotowe rozstrzygnięcie, Sąd wziął pod uwagę, iż rozprawie w dniu 19 listopada 2015 roku, Sąd zobowiązał pełnomocnika powoda do uiszczenia zaliczki na poczet wnioskowanej czynności – dowodu z opinii biegłego płatnej w kwocie 1.000 złotych w terminie 14 dni pod rygorem pominięcia czynności /k. 125/. Pełnomocnik pozwanego nie uiścił zaliczki na poczet wnioskowanej czynności w zakreślonym przez Sąd terminie.

Wprawdzie w piśmie z dnia 18 maja 2016 roku i na rozprawie w dniu 24 maja 2016 roku, pełnomocnik powoda wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia zaliczki na poczet wnioskowanej czynności – dowodu z opinii biegłego rolnika podnosząc, że powód nie uiścił zaliczki na skutek przeoczenia, albowiem był zaabsorbowany chorobą dziecka, jednakże wniosek ten zarządzeniem z dnia 11.X.2016 roku, został zwrócony z uwagi na to, że pełnomocnik powoda nie uzupełnił braków formalnych złożonego przez siebie wniosku. Podkreślić należ, że w dniu 24 maja 2016 roku, pełnomocnik powoda zobowiązana została w terminie 10 dni do sprecyzowania wniosku o przywrócenie terminu poprzez wskazanie w jakim okresie trwała przeszkoda uniemożliwiająca powodowi uiszczenie zaliczki oraz do uprawdopodobnienie wniosku stosowanymi dokumentami.

W dniu 16 czerwca 2016 roku pełnomocnik powoda oświadczył, że powodowi nie udało się zdobyć dowodów mających na cyklu uprawdopodobnienie wniosku (k. 157). Pełnomocnik powoda nie wskazał również w jakim okresie trwała przeszkoda uniemożliwiająca powodowi uiszczenie zaliczki.

Mając na uwadze, iż zaliczka na poczet wnioskowanej czynności nie została uiszczona przez pełnomocnika pozwanego wnioskowaną czynność należało pominąć, co uczynił Sąd postanowieniem z dnia 11 października 2016 roku.

Podkreślić należy, iż pełnomocnik powoda nie wniósł o wpisanie zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. co do pominięcia przez Sąd przedmiotowego wniosku dowodowego.

Sąd Rejonowy zważył:

Powództwo jest bezzasadne.

Regulacja szkód łowieckich zawarta jest w ustawie z dnia 13 października 1995 roku Prawo łowieckie / Dz. U. z 2005 r., nr. 127, poz 1066 z póź. zm.).

Zgodnie z treścią art. 46 ust. 1 przywołanej ustawy dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych:

1) w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny;

2) przy wykonywaniu polowania.

Odpowiedzialność przewidziana w przywołanym przepisie oparta jest o zasadę ryzyka /Autor: Adam Pązik, Tytuł: Komentarz do art.46 ustawy - Prawo łowieckie Stan prawny: 2015.06.01/.

Zatem na poszkodowanym spoczywa ciężar dowodu jedynie co do powstania i wysokości szkody, oraz co do istnienia związku przyczynowego działaniem zwierzyny, a tą szkodą.

W toku postępowania pozwany konsekwentnie wskazywał, że na znacznej części pól były wymokliska i niedosiewy. Obsada roślin na poszczególnych polach znacznie odbiegała od obsady maksymalnej. Stąd szkoda powoda nie powstała jedynie w wyniku działania zwierząt. Pozwany kwestionował również wysokość dochodzonego roszczenia.

W przedmiotowej sprawie powód nie udowodnił podstawowych przesłanek odpowiedzialności pozwanego. W szczególności powód nie wykazał, by szkoda powstała na skutek działań dziko żyjących zwierząt /dzików/ oraz pozostawała w związku przyczynowym z działaniami dzików a także, że powód poniósł szkodę we wskazywanej przez siebie wysokości. Ciężar udowodnienia przedmiotowych przesłanek spoczywał na powodzie, z mocy art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. Skoro pozwany oświadczył, że kwestionuje powództwo w zakresie przyczyny szkody, związku przyczynowego pomiędzy działaniem zwierząt a powstałą szkodą oraz kwestionuje wysokość szkody, to powód powinien był swoje twierdzenia udowodnić, czego jednak nie uczynił.

Z uwagi na stanowisko pozwanego, w materii przyczyn powstania szkody oraz jej wysokości winna się wypowiedzieć osoba mająca wiedzę w tym zakresie, tj. biegły sądowy, który jednoznacznie ustaliłby przyczyny zniszczeń w uprawach oraz wartość szkody. Są to bowiem okoliczności mające istotne znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy które mogły zostać wyjaśnione tylko w wyniku wykorzystania wiedzy osób mających specjalne wiadomości. W takim przypadku dowód z opinii biegłego z uwagi na składnik wiadomości specjalnych był dowodem tego rodzaju, że nie mógł być zastąpiony inną czynnością dowodową ani wnioskowaniem na podstawie innych ustalonych faktów.

Opinia wydana przez rzeczoznawcę A. S., sporządzona na zlecenie powoda, uznana została przez Sąd jako dokument prywatny, a nie obiektywny dowód z opinii biegłego. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, opinia pozasądowa jest dokumentem prywatnym w rozumieniu art. 245 k.p.c. i stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która ją podpisała wyraziła zawarty w niej pogląd. Opinia taka nie korzysta natomiast z domniemania zgodności z prawdą zawartych w niej twierdzeń i należy ją traktować jedynie, jako prywatne zapatrywanie osoby trzeciej na przedmiot złożonej przez tą osobę opinii /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2011r., sygn. akt II CNP 23/11, LEX nr 1110965; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2011r., sygn. akt I ACa 133/11, LEX nr 1120070; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 czerwca 2011r., sygn. akt III SA/Kr 308/11, LEX nr 994624 /.

Z uwagi na powyższe, Sąd oddalił powództwo jako niezasadne uwzględniając treść art. 46 ustawy z dnia 13 października 1995 roku Prawo łowieckie / Dz. U. z 2005 r., nr. 127, poz 1066 z póź. zm.).

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Sąd oddalił powództwo, zatem powód przegrał proces w całości. Pozwany był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika – radcę prawnego, który wnosił w terminie wskazanym w przepisie art. 109 § 1 k.p.c. o zasądzenie kosztów procesu na rzecz swojego klienta od przeciwnika. Na zasądzoną kwotę składają się: 2400 zł koszty zastępstwa procesowego, 34 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Jednocześnie w skład przedmiotowych kosztów nie zostały zaliczone wydatki związane z dojazdem pełnomocnika na rozprawy w kwocie 1000 złotych. Kosztami przejazdu do sądu pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym - jeżeli ich poniesienie było niezbędne i celowe w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. - są koszty rzeczywiście poniesione. Koszty te powinny być wyszczególnione przez pełnomocnika w spisie kosztów (art. 109 § 1 k.p.c.), który podlega kontroli sądu na podstawie art. 233 k.p.c. (postanowienie składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2002 r., III CZP 13/02, OSNC 2004, Nr 1, poz. 6). Strona pozwana nie wykazała jakimkolwiek dowodem, że poniosła koszty dojazdu w żądanej wysokości, a niewątpliwe taki obowiązek spoczywał na niej z mocy treści art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.

Sąd na postawie na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2010r., nr 90, poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. obciążył powoda nieuiszczonymi kosztami sądowymi, które wyniosły łącznie 796,84 złote o czym orzeczono w pkt. 3 wyroku.